Удвал

Баттулга онгоц газардахын өмнөх эвгүй чичэргээн дунд сэрлээ.Бээжингийн утаат саарал тэнгэр бүүдийн онгоцны өчүүхэн дугираг цонхоор буултын зурвас жирэлзээд ирэв. Гүйцээ. Толгойноосоо хүнд нойрыг сэргсэрэн хаяж Bашингтоноос тээж ирсэн салалтын гунигийг хамтад нь ор тас мартъя Хүмүүс онгоц саадгүй газардсанд баярлан алга ташицгаана. Түүнд ачаа тээш гэх юм байхгүй шахам. Ердөө л ганц хар цүнхээ барьсаар онгоцноос буух нь аятахан юм шиг . Далай гаталсан урт аянаас дөнгөж буусан аварга том Boing-ийг буудалтай холбосон нарийнхан хүзүүвчээс гаран гарталаа тэр Сайхнаагийн тухай огт бодохгүй байх оролдлого хийв. Оролдлого ч гэждээ :нэгл мэдэхэд *Бид хоёрт эвлэрэх найдлага гэж байхгүй шүү* гэж хашгирах мөртөө нулимс, горьдлого хоёроор дүүрэн байсан жижхэн хоёр нүд нь аягаа дүүрчихээд асгаран алдаад буй нулимсаа барих гэж хичээсэндээ хөхөртөл зуучихсан байсан нь одоо үл мартагдах амтат зузаан уруул, анх нүдийг булааж асан ч одоо түүнд улиг домог болж гүйцсэн гоолиг сайхан бие галбир нь, чичирхийлсэн мөр нь .. За болъё болъё. Манай баатар тэр хүүхнийг гэж өдрийн бодол шөнийн зүүд болж явснаа үл санана. Танилцсан түүх нь ч товчхон. Едөө л Bашигтоны метронд санамсаргүй танилцаад л тэр оройдоо орондоо орчихсон хоёр. Гэсэн ч Сайхнаатай холбоотой дурсамж дүүрэн дөрвөн жилийг сэтгэлээсээ баллуурдаж хаях тийм ч амаргүй чинээ санасангүй. Хүүхнүүд гэж хачин амьтад юм. Тиймээ, тэр Сайхнааг хуурсан нь үнэн. хуyрах ч юу байх вэ дээ. Түүнээс салаад Монголд ирэнгүүтээ шинэ шинэ бүсгүйчүүдтэй холбогдох болсноо хэлээгүй ч бас нуугаагүй шүү дээ. Яагаад гэвэл сэтгэл хөрчихсөн байсан. шинэ сэрэл, шинэ мэдрэмж, шинэ галбир, шинэ зүрх сэтгэл эр хүнийг татсанд буруу нь юу байгаа юм бэ? Тэгээд ч Вашигтонд ажлын далимаар очихдоо түүнд шууд үнэнээ хэлсэн. тэртэй тэргүй хоёр газар жил гаруй болсон хос бие биенээ хуураагүй гэж худлаа ярих хэрэг байсан юм гэж үү? Тэгтэл* Хоёyлаа болъё*. Зам замаа хөөе гэсэн тавхан үг Сайхнааг үхлийн тун хүрт гэсэн тушаал шиг л тийм сүртэй гомдоoх гэж. Өнгөрсөн жил Монгол руу хамтдаа буцъя гэхэд тэр өөрөө л дургуйцсэн биш үү? *Би тэнд чинь очоод юyгаа хийх юм бэ?*гэж тэр асуусан нь Баттулгад шал утгагүй асуулт байсан. тэгэд л сайхнаа харьд айлын гэр цэвэрлээд үлдэхэд мань эр Америкийн хөрөнгө оруулалттай нэгэн компанид ажиллахаар нутгийн зүг жолоо залсан. Ер нь хувь тавилан тэр хоёрын явцгүй холбоог тасалж ийнхүү хоёр тийш нь болгосонд дараа нь мань эр Монголд өөрийн эрхгүй баярласан билээ. Cайхнаа шиг богинхон бодолтой хүн амьдралын урт замд түүнд хэзээ ч хань болохгүй нь тодын тод байсан хэрэг Гэхдээ нэгэн цагт бие сэтгэл нийлэн дотносч явсан бүсгүйдээ салъя гэж улаан нүүр рүү нь харж байгаад палхийтэл хэлэх нь тийм хүндхэн байдгийн чинээ санаагүй нь үнэн. За болъё болъё. Өнгөрсөн бүхнийг Сайхнаатай, хэдэн хуучин цамц, сахлын хөөс үнэртэн, саван, шампунь сэлттэйгээ хамтад нь. тэнд Вашигтонд орхичихъё гэсэн тэрсүүд бодол нь түүнийг аяны цүнхээ хогийн хоолой руу шидэхэд хүргэсэн хэрэг. Ер нь ямар нэгэн юм болохгүи бол буянаараа болог гээд хаячихдсаг нь түүний зан билээ. Dirty free-ийн шилэн хоргонд тулж ирээд л мань хүн үнэртэй ус авах хэрэгтэйгээ санасан нь яамай. Сурсан зангаараа Emporio Armani-ийн ус руу хараа бэлчэснээ мэдээд нөгөө талын шилэн хоргон дахь Yves Saint Laurenын М-7 хэмээх усыг үнэртэж үзсэн ч үгүй сонгов. тэр Эмпортиогийн ус Сайхнаатай холбоотой болох болохгүй дурсамжийг хөндөх тул нэг л тиймхэн М-7 нь хаа очиж давгүй аятайхан үнэртэй байсан нь яамай даа. Сэтгэл нь нэг л хангалуун болоод явчихлаа. Таксинд суугаад *Торонто* буудал руу хөдлөхдөө мань хүн шинэ усныхаа зөөлөндүү үнэрт хуучны танил шиг дасчихсан байв.* БИ ямар Cайхнаа шиг Америкт хараар хорогдож байгаа амьтан биш. Монголдоо цагаанаар амьдраад. цалин их аваад, царайлаг бүсгүйчүүдтэй зугаалаад байж * За байз, ээж , бэргэн эгч хоёртоо бэлэг авахгүй бол болохгүй. Маргаашийн онгоцоор гэр рүү гээ нисэх хүн чинь өнөөдөр л Shoppingх ийдэг хэрэг* гэсэн бодол бас шургана. Бүх эрчүүдийн адил дэлгүүр хэсэнэ гэдэг түүний хувьд хамгийн үзэн яддаг ажил нь байв. Торонто- гийн өмнө такси зогч амжаагүй шахам байхад улаан хүрэм, улаан тоорцогтой залуухан хятад хаалгач гүйхээрээ угтах нь сэтгэлд таатай. Нэг хүний аятахан өрөөнд тухалж, усанд орж, хооллочихоод сайхан ааштай гэж жигтэйхэн , цэвэр цэмцгэр гэж цоо шинэхэн зутын доллар шиг л амьтан Swicих дэлгүүрийн үүдэнд буулаа. Цагаан сарын хямдрал дуусаагүй болохоор Бээжингийн хүүхнүүдийн нар нь гарч байгаа бололтой. Эмэгтэй хувцасны тасагт хөл тавих зай үл олдоно. Нүд эрээлжлэм их бараанаас өөрийнхээ хамгийн ойр дотны хоёр эмэгтэйд юу сонгохыг чөтгөр бүү мэд. Монгол хүүхнүүд зөндөө. Гялгар ууттай юмс хоёр гарт нь багтахаа больсон ч элдэв эрээн мяраан хувцаснууд руу анч бүргэдийн мэт онц гярхай харцаар нүд хэсүүлэн шавааралдах эхнэр хүүхнүүд дунд сондгой зогссон жижигхэн цагаан бүсгүй мань эрийн нүдэнд тусав. Харваас монгол охин . Сайханааг бодвол намхан , эрвэлзсэн алаг нүдтэй юм. Иймэрхүү тохиолдолд гаргадаг буурилхуу зангаа гарган хоолойн засаад: -сайн уу миний дүү? Ах нь ээждээ бэлэг авах гээд сонголт хийж чаддаггүй ээ гэвэл бүсгүй үүргэвэчээ мөрөндөө углаад гайхсан харцаар нэг харснаа: -Миний дүү гэнэ үү? Харсаар байтал надтай насаар үеийн юм байж юун ч ахархуу юм дээ? За, тэгэд ээж чин хэдтэй юм бэ? Ямар ажил мэрэгжилтэй хүн бэ? тарган юм уу туранхгай юм уу? хэмэн юу юугүй асуултаар түүнийг булчихлаа. - За байз манай ээж тавь хүрэх гэж байгаа . Сэхээтэн л хүн гэх юм уу даа. Лав л нээх бүдүүн авгай биш дээ. Баттулга имэрхүү нүүрэмгий бөгөөд түрэмгий зантай бүсгүйчүүдийн өмнө нэг л арчаагүй болчихдог билээ. Эрэвгэр нүдэн бүсгүйн өгөөтэй харц нөхөрсөг, ажил хэрэгч өнгөөр солигдон: -Наашаа. Тэр тасагт гэрийн гоё хувцас байна лээ. Алив. явъя хэмэн санаачлагыг гартаа авлаа. Цэвэр хөвөн даавуутай гэрийн хос хувцас түүнд шууд таалагдав. Тэрнээс бэргэн эгч , ээж хоёртоо нэг нэг өнгийг аваад мань эрийн санаа амрав. Ахдаа бол бэлэг мэлэг аваад байх хэрэг байх ч үгүй. Очсоныхоо маргааш оройн хоолонд даачихад л болоо. Өөрийнх нь сонгож авсан бэлэг таалагдсаныг бүсгүй харцнаас нь таамагласан бололтой бардамхан, цайлганаaр инээмсэглэн хоёр ууттай юм өгч: -Чи эмэгтэй хүнд гадаадаас битгий элдэв хувцас авч бай. Эмэгтэй хүний өмнөөс сонголт хийх шиг хэцүү юм байхгүй. Харин гэрийн хувцас бол хэнд ч хэрэгтэй, тийм нарийн мэдрэмж шаардаад байдаггүй, тэгэд ч монгол хүүхнүүд бүр гадуур хаувцаснадаа их мөнгө зарцуулчихдсаг улс болохоор ийм бэлэгээс татгалзах хүн байдаггүй юм хэмээн сургамжилав. Бодоод байхнээ урьд түүний аваачиж өгч байсан элдэв хувцаснуудыг ээж эгч хоёр нь тэгтэл өмсөөд байгаа харагддагүй сэн. Хэрэгтэй юмыг нь өгч байгаагүй бололтой. - За ингээд гүйцээ .Би яарч явна.Баяртай гээд бүсгүй жижигхэн гар сунгав. Ингээд хоёр тийш салан одно гэхэд залууд дэндүү харамсам байсан тул *Мoнгол хүмүүс байна даа, танилцъя даа* хэмээн гуйх шахам хэллээ Нэр нь Удвал, Шанхайд сурдаг оюутан гэнэ.Манай баатраас насаар ганц дүү, хорин нэг хоёртой бололтой харагдана. Уг нь шанхайгаас гэрийнхэндээ бүгдэд нь бэлэг авчихсан боловч нэг найз ни өчигдөрхөн төрсөн болохоор хялх хүүхдийн хувцас авахаар их дэлгүүрт явж байсан нь тэр аж. Төрөөгүй хүүхдэд төмөр өлгий гээд Шанхайгаас юм авч чадаагүй юм л даа. Бодоод байсан чинь хөөрхөн хөвцас авчихдаг байж. Би уг нь охин төрнө гэж мэдээд л байсан байхгүи юу. Тэгсэн чинь намайг яг Бээжингийн вокзал дээр буух байхад охин төрж байсан байгаа юм. Шанхайгаас бэлэг авчихаад Бээжинд ирээд охиныг чинь төрсний дараа авсан гээд хэлчихэж болох л байсан. Даанч би худлаа хэлж чаддаггүй юм хэмэн инээд алдан ярьж цаасан аягтай кола залгилах нь өөрийн эрхгүй дагаад инээмсэглэмээр хөгжөөнтэй. Харад байхад гоц гоолиг сайхан галбиргүй ч шаазан хүүхэлдэйнх шиг цасан цагаан царай , сормуус ч дэрвэлзэхийг хараад нүд салгамгүй хөөрхөн нүд, өчүүхэн ч далдын санаaгүй шулуухан яриа нь Баттулгын сэтгэлийг татаад байлаа. Тэр ундааныхаа хоосон аягыг хогийн сав руу шидчихээд жижигэх гар сунган инээмсэглээд: - За баяртай. Маргааш нисэх юм бол сайн яваарай гэхэд нь мань эр тэр халуухан гарыг атгасан хэвээр: -Гэрийнхээ утсыг өгчихгүй юм уу? хэмээн даварлаа - Болъё доо . Замд танилцсан хүн болгонд утсаа өгдөг амьтан гэж бодоо юу? -Тэг л дээ. - Баяртай. Яах ийхнийн зуургүй Бээжингийн хүн урсгал дунд орж уусан одсон бүсгүйн араас мань эр хэсэг харж зогсоноо урам муутайхан эргэлээ. Таалагдсан бүсгүй болгоныхоо тухайд *Оронд ороод ямар ааштай бол?* гэж заавал төсөөлдөг Баттулга энэ удаа тийм нүгэлт бодол ерөөс төрөнгүй. Ямар ч гэсэн энэхэн учрал түүнд нэг л дулаахан , хөнгөхөн, хөгжилтэй сэтгэгдэл үлдээсэнд харин ч баярлах ёсотой бус уу? Саяхныг хүртэл сэтгэл хөндүүрлүүлэн байсан Сайханаагийн тухай , бас Вашигонд нэгэн шөнө энгэр зөрүүлээд салсан Ундраа хүүхний дэндүү эрээгүй зангийн тухай сэрүүн дурсамжиг Удвал бүсгүй арчин хаясанд сэтгэл хөнгөрнө. Мань эр буудалдаа очиж хооллоод нам унтчихжээ. Түүнийг сэрэхэд нар жаргаж, Бээжингийн саарал тэнгэрийиг бүрэнхий нөмөрсөн байлаа. Элчин садын яамны нэгэн айлд илгээмж хүргэх ёстойгоо гэнэт санан орноос үсрэн бослоо. Бээжин дэх гадаадын Элчин сайдын яамдын хотхонд алхам бүрд тааралдах нүд үл цавчих харуулын цэргүүд түүнд ямагт ёстoи л үлгэрт гардагаар шороон түмэн цэрэгтэй хятадын армийн сүр хүчийг санагдуулан жихүүцэл төрүүлдэг тул өдөр тэргүүр явах дур хүрдэггүй билээ. Харин өнөөдөр юун тэр тухай бодох манатай. Таkсинаас буугаад Элчин сайдын яамны дааман хаалганы өмнө Удвалтай болзоотой юм шиг мөргөлдчихсөндөө мэгдэж гүйцэв. Өнөөх бор үүргэвч нарийхан жийнстэй жижигхэн бүсгүйг хараад баярласан балмагдсандаа хaчин хяхарган дуугаар: -Хүүе , Удвал.. хэмээн хашгирахад нь бүсгүй эргэн харж өдрийнх шиг төрхгүй инээмсэглэл нүүрэнд нь тодорч гараа даллан мэндчиллээ. Хачирхалтай нь тэр хоёр хоёруyлаа нэг л айлыг зорьж ирээд энд тааралджээ. Баттулга Элчингийн хоёрдугаар нарийн бичгийн дарга эрд Америкаас хүүгийнх нь илгээмжийг аваачиж өгөх гэж ирсэн бол бүсгүй монгол руу эгчдээ явуулах эмийг нь авах ажилтай гэнэ. Өдөр гэрийнх нь утсыг авах гээд чадаагүй энэ бүсгүйтэй мань эр ийнхүүү дахин уулзсаныгаа хувь тавилангийн бэлэг гэж олзуурхсанаа нуусан ч үгүй. Айлаас хамтдаа гарч ирэхдээ маргаашийн үдэд нисэх тийзээ буцаачихаад түүнтэй хамт галт тэргэнд суучих юмсан гэж тэсэлгүй хүсч байлаа. Умардын жихүүн салхи үлээх нь Монголыг санагдуулсан үдэш байлаa *Чамайг хүргээд өгье* гэсэн гуйлтанд бүсгүй тэгл дээ, ингээд нэг сайн дурын хамгаалагчтай болчихдог юм байна* хэмэн тас тас хөхөрлөө. Өөр цагт, өөр хүүхэн ингэж хэлээд , иймэрхүү хөхүүн инээд цацалсан сан бол өөртөө хандтай байна л гэж мунхаглах сан биз. Гэвч яагаад ч юм дөнгөж өнөө өглөөхөн л таньдаг ч үгүй байсан энэ бүсгүйн тухай муу муухай бодол толгойд огтхон ч үл орж ирнэ. Удвалы найзын амьдардаг хөлсний байр руу хамтдаа алхахдаа хөхүүн ярианд нь автаад арван таван минут нисэн өнгөрснийг анзаарсангүй. Тэр шанхайд засал чимэглэлийн дизайны мэргэлжилээр сурдаг гэнэ. жаахан байхдаа айл болгон шалаа заавал шaр, цонхоо яг адилхан цагаанаар буддаг юм бол гэж гайхдаад байдаг байж. Гэтэл өнгөрсөн зун хамт сурдаг япон найзыгаа монголд авaaчсан чинь хөдөө явж үзээд * Монхол гэрийн шалыг шараар , унь тооныг улаанаар буддаг хуультай юм уу?* гэж асуyхаар нь тоглоом хийгээд *Хэрэв шалаа шарaac өөр өнгөөр будъя гэвэл ерөнхиилөгчөөс зөвшөөрөл авдаг юм* гээд хэлчихсэн чин үнэмшчихсэн гэнэ. Нэг мэдэхэд мань эр бүсгүйг даган танихгүй айлын байрны орц руу орж явлаа. Удвал тачигнатал инээн түүнийг түлхэж: Хүүе чи чинь дүрдээ итгээд танихгүй айлд хүн дагаад орох нь уу. Одоо буудал руу гаа явж үз. Гэрээ мартсан Гэсэр шиг амьтан бэ. дахиад надтай Бээжинд битгий л тааралдаж үзээрэй. за, баяртай, сайн яваарай даа гэчихээд гэчихээд тэр орц руу гүйн орлоо. Mаргааш нисэх онгцны тийзийг буцаана гэдэг бүтэшгүй зүйл гэдэгтэй тэр буудал руугаа буцах замдаа эвлэрсэн ч энэ адтай бүсгүйгээс ингээд салчихаж чадахгүйгээ бас мэдэрч байлаа. Tэр замдаа Удвалын тухай бодсоор буудалдаа ирээд дэрэн дээр толгой тавиут хөнгөхөн амттайхан нойронд автав. Маргааш oнгоц өндрөө аван хөөрөх мөчид түүний сэтгэл энэ харь газрын их хотод янзгаа орхисон согооных шиг л хоргодон хоргодон гуниглахаас бyc Америкд үлдсэн Сайхнаaгийн тухай сэтгэлээс гарахгүй байсан өнөөх хүнд бодол нь ор тас мартсан байв. Урьд нь бол онгоцоор нисэхдээ дуртай , чухам агаарт аялаж явахын төлөө төрсөн хүн гэж өөрийгөө боддог байсан Баттулга энэ удаа яжшуухан Буянт-Ухаад бууснаа мэдсэнгүй. холоос ирэхдээ тосуулах дургүйг нь мэдэх гэрийнхнээс ганц ч хүн байсангүй. Таксинд суугаад Цагаан хаалгаар орж явахдаа ч өнөөх л Бээжингийн танил адтай бүсгүйг бодсоор л. Удвал маргааш ирнэ гэсэн ганцхан өгүүлбэр тархинд нь эргэлдэнэ. Маргааш нь тэр Бээжингийн галт тэрэг ирэх цагийг амдан вокзал руу муу хуучин улааныхаа эцсийн хурдаар давхиж явлаа. Хуучин улаан гэдэг нь Америкаас ачуулсан Land rower жийп нь . Одоо түүний царайг харна , хөхүүн цовоо инээдийг нь сонсож эрэвгэр нүд рүү нь ширтэнэ дээ гэж бодохоос, сэтгэлд нь Моцартын 5-р симпони эгшиглэх шиг , эсвэл покер тоглоод 1000 ногоон хожчихсоны дараа төрдөг шиг баяр бахдал оргилно. Хаврын УБ-ын нүцгэн модод, саарал гудамж үзэмж ногоон болж өнгө алаглах шиг нүдэнд юм бүхэн өнгөтэй үзэгдэнэ. Яарсан сэтгэл нь түүнийг галт тэрэг ирэхээс хамаагүй эрт вокзал дээр авчирчихжээ. Өөртэй нь адилхан эртэлж ирсэн цөөхөн хүн галт тэрэ хүлээн холхилдоно. Хоёр орчим насны хүү тэвэрсэн өөрөөс нь толгой өндөр, нүдэнд тусам царайлаг сайхан залуy хажууд нь зогсон байн байн цаг руугаа хялaмхийн *Ээж нь одоoхон ирлээ миний хүү Хоёлаа ээждээ явж сурснаа үзүлнээ..*гэхчилэн тэр бяцxан амьтантай том хүн шиг хөөрөлдөх аж. Баттулга түүнээс гал асуух гэснээ тамхиа дууссаныг сая санаж буудлын доторхи дэлгүүрийг зүглэв. Түүнийг гал асаагуур худалдсан авч , ганц нэг сонин гарчихлачихаад гарч иртэл галт тэрэг яг буудал руу орж ирж байлаа. Удвалтай одоо уулзана гэж бодохоос зүрх түг түг цохилоод ирэв. Асаатай танхиа амнаасаа авч хаяд тэр гэлт тэрэг рүү зүтгэв. Гэтэл өнөөх хүүхэд тэвэрсэн залуу хажуугаар зүтгэн *Ээж нь тэр байна, Удвалаа , Удвалаа бид хоёр энд байна..* хэмээн хашгирах өндөлзөх нь тэр. Тэгтэл ч зүрх сэтгэлийг тэгтэл хурдан эзэмдсэн өнөөх бүсгүй..., алаг нүдэн Удвал.. нүд нь аз жаргалаар гийчихсэн* Миний хүү, Тулгаа ..*хэмээн гар даллах аж. Энэхэн хоромд мань эрийн хувьд газар дэлхий дайвалзаад ирэх шиг л.. Гагцxүү * Нөхөртэй юм байна. Нөхөртэй юм байна* гэхээс өөр бодол толгойд нь үл орж ирнэ. Ийм сэтгэл булаам бүсгүйг хорвоо өөртэй нь учруулах гэж л хадгалж харамлаж байх ёстoи юм шиг яаж бодож чадав аа? Учралын баяраар хөөрөн үймэлдсэн бөөн хүний дундуур Баттулга ийнхүү өөрийгөө зүхсээр хуучин улаанаа руугаа зүтгэж явлаа. Бээжинд буухад нь сэтгэлийг энэлгэн байсан салалтийн гуниг дахин сэтгэл хөндүүрлүүлнэ. Гэвч сайхан хүнтэй уулзуулсан энэ учрал сэтгэлд ер бусын урам зориг төрүүлсэн гэгээн гуниг үлдэснийг тэр мэдэрч байлаа.